Heb jij een sportverslaving?
Sporten is gezond en werkt ontspannend, maar het kan ook een obsessie worden. Je wilt nog fitter, harder en mooier worden. Bij een sportverslaving, ook wel bigorexia genoemd, beheersen excessief trainen, calorieën verbranden en voeding je dagen.
Volgens fitnessinstructeur Claudia Moreira Aires pik je de sportverslaafden er zo uit in de sportschool: ‘Mensen die weinig contact hebben met andere sporters en tijdens de warming up al met een verbeten blik in een achterafhoekje vol overgave staan te springen. Ze denken dat het niet opvalt. Ik heb wel eens iemand aangesproken die eerst aan de cardio-apparatuur zat, daarna twee uur fanatiek meedeed in mijn les en vervolgens weer naar de fitnessruimte ging. Dan zeg ik: nu is het genoeg, ga zo maar naar huis.'
Gezond bezig of obsessie?
Een paar jaar geleden interviewde
De Pers Moreira over het fenomeen sportverslaving. Langzamerhand begint de verslaving meer bekendheid te krijgen, wat een goede zaak is. Het is namelijk niet makkelijk om voor jezelf te bepalen of je gewoon lekker en gezond bezig bent of dat je obsessief bezig bent met beweging. Dit komt vooral omdat sporten – in tegenstelling tot andere zaken waar je verslaafd aan kunt zijn – op zich heel gezond is. Bovendien krijgen sportverslaafden in de regel veel complimenten en oogsten bewondering met hun afgetrainde lichamen.
Endorfine
Een sportverslaving draait meestal om de productie van endorfine. Een morfine-achtige stof die het lichaam zelf produceert en die bij het eten van chocolade en tijdens sporten vrijkomt. Endorfine geeft een gelukzalig gevoel. Bij hardlopers staat dat gevoel bekend als ‘runners high’. Sportverslaafden missen de endorfine als ze niet kunnen sporten als ze ziek of geblesseerd zijn. Op dat moment kunnen afkickverschijnselen optreden, zoals verhoogde spierspanning, hartkloppingen en duizeligheid. De reden achter een endorfineverslaving kan verschillen. Sommige mensen raken sportverslaafd omdat ze hun problemen niet onder ogen willen zien. Door de endorfine die vrijkomt, hoeven ze even niets te voelen. Maar er kunnen ook andere redenen achter zitten.
Gevaren
Je kunt je lichaam letterlijk kapot sporten. Sportsarts Don de Winter zegt het volgende erover tegen het Algemeen Dagblad: ‘Als een bodybuilder maar doorgaat, gaan pezen en aanhechtingen van spieren kapot in de knieën en schouders. Bij
hardlopers gebeurt hetzelfde bij het kraakbeen in de enkels, knieën en heupen. Ook kan de achillespees chronisch ontstoken raken. Kortom, je sloopt onderdelen van je lichaam.’ Bovendien gaat een sportverslaving ook ten koste van je sociale leven. Geleidelijk schuiven sportverslaafden hun werk, vrienden en familie steeds vaker aan de kant om te kunnen trainen.
Signalen
Ben jij gezond bezig met sport? Beantwoord de volgende vragen en kom erachter.
- Zeg je afspraken, feestjes of werk af om te gaan sporten?
- Wil je fysiek altijd grenzen verleggen?
- Besteed je minder tijd aan je partner om te kunnen sporten?
- Voel je je 'incompleet' als je een dag niet gesport hebt?
- Breng je je dagelijkse porties voeding in calorieën terug als je een training hebt moeten missen?
- Train je dagelijks of meerdere keren per dag?
- Plan je je dagelijkse activiteiten rond je trainingen?
- Train je ook als je je niet fit voelt?
- Voel je je euforisch na een training?
- Heb je het gevoel dat een dag 'zinloos' is als je niet getraind hebt?
- Weeg jij je elke dag?
- Ben je vaak bezorgd om je lichaam en uiterlijk?
- Ben je uit je humeur als je tijdens een workout niet het maximale hebt kunnen geven?
- Ga je steeds meer en langer sporten?
- Sport je hoofdzakelijk om calorieën te verbranden?
- Beoordeel jij anderen op hun lichamelijke vorm?
- Train je ook tijdens de vakantie of op feestdagen?
Gesprek
Heb je veel van de vragen met ‘ja’ beantwoord? Bedenk dan het volgende: sporten zou een middel moeten zijn om de kwaliteit van je leven te verbeteren in de vorm van lichaamsbeweging, ontspanning, afleiding en sociale contacten. Als de focus steeds meer op het uiterlijk en de relatie tussen eten en trainen komt te liggen, dan wordt het tijd om je eens goed achter de oren te krabben. Vermoed je dat je een sportverslaving hebt, knoop dan eens een gesprek aan met je trainer of sportinstructeur om jouw situatie te beoordelen. Kijk ook eens op de website
www.sportverslaving.nl. Heb je echt hulp nodig, dan kun je via de huisarts bij een sportarts terechtkomen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties op dit artikel.
Ik ben 21 jaar, mijn doel 5 weken geleden was om af te vallen en gezond te gaan leven. Ik ga nu een paar weken fanatiek naar de sport school. Ik probeer minimaal 3 uurtjes te sporten anders 2 uurtjes. Al heb ik hevige spierpijn ga ik alsnog naar de sport school. Tijdens het sporten voel ik mij goed en heb ik zoveel energie. Alleen heb ik sinds kort gemerkt dat als ik niet naar de sportschool ga, dat ik chagrijnig, moe, duizelig, koppijn heb en ontzettend verlang naar zoetigheid. Mensen om mij heen beginnen het meer te merken, alleen zelf heb ik niks door. Ik wil niet zeggen dat ik een verslaving heb aangezien ik pas sinds kort geleden flink aan het trainen ben alleen vind ik het wel heel erg irritant dat andere het zeggen, maar merk ik ook dat ik echt futloos ben en moe. Ik weet niet wat het is, maar ik voel mij op de 1 of andere manier heel erg prettig en blij in de sport school
Hafsa, 13 april 2015
Ik ben 25 jaar en ben 3 weken geleden begonnen met fitness. Mijn doel is om conditie op te bouwen en wat kilo's af te vallen. Mijn streven was vanaf het begin om 3x per week anderhalf uur per keer te sporten. Ik dacht, als ik dat maar vol houd. Voorheen hield ik namelijk nooit echt van sport. Mensen om mij heen vonden dan ook dat dit doel wellicht te hoog was gesteld. Nou ben ik een paar weken verder en ik begin het juist leuker te vinden. Ondanks dat ik 40 uur per week werk, lukt het mij prima om te sporten. Alleen begin ik de anderhalf uur per keer nu uit te breiden naar 2 uur per keer. En eigenlijk zou ik het liefst de frequentie ook op wilen hogen, naar bijv. 4 - 5 keer per week. Het liefst elke dag, maar ik weet dat dit ook belastend kan zijn voor mijn lichaam. Ik probeer te waken voor een sportverslaving, want ik begin sport echt steeds leuker te vinden. Ik voel me beter, strakker, zelfverzekerder en de sociale contacten die ik daar krijg geven me ook energie.
Lena, 24 november 2012
Ik ben 21 jaar. En de laatste tijd merk ik dat ik niet meer een dag zonder sport kan. Ik zei het wel eens voor de grap, ik kan echt geen dag meer zonder. Maar de laatste tijd realiseer ik mij, dat dit ook klopt.
Ik kan gewoon echt geen dag meer zonder.
Ik plan iedere dag een andere groepsles. Bijvoorbeeld bodybalance, dit is een soort poweryoga een manier van bewegen, waar bij je eigenlijk niet het gevoel hebt dat je echt fanantiek aan het sporten bent. Dit doe ik zo'n 2 keer in de week.
Dan hebben we ook een les buik benen en billen traing, en bodypump. Trx vindt ik ook erg leuk, en spinning. Voor de rest fitness ik , en jog ik twee keer in de week.
Ik werk als uitzendkracht, dus dit houdt in dat ik mijn werk zelf kan plannen. Ik plan het meetal precies zo, dat ik de belangrijkste groepslessen kan volgen. Maar aan de andere kant heb ik ook geld nodig, dus dan ga ik thuis fanantiek buikspier oefeningen doen. of hardlopen. Of desnoods na 22.00.
Kort om een dag niet gesport is een dag niet geleeft.
Ik heb een mooi lichaam, En nee, ik vindt mezelf absoluut niet dik, ik vindt te dun echt niet mooi!
Maar sinds ik zoveel sport zag ik mijn lichaam wel letterlijk verbeteren. Ik was altijd wel slank, maar nu is mijn lichaam slank maar ook strak.
Ik ben alleen nog niet te vreden, ik wil mijn lichaam nog straker. En ik zou ook nog wel een paar kg afwillen vallen, want sinds ik sport weeg ik 58 kg, en daarvoor 54 kg. Ik weet dat dit spierweefsel is. Maar toch zou ik wel weer terug willen naar mijn oude gewicht. En niet omdat ik mezelf dik vindt, of whatever, maar omdat mijn buik dan nog strakker lijkt.
Ook tel ik de calorien, als ik bijvoorbeeld sanwischespead eet, dan is dat 28 cal, en als ik daar mee vier broodjes besmeer is het ongeveer 60 cal. Het liefst zou ik dan naar de sportschool gaan om te trainen.
Laatst kreeg ik ruzie met mijn moeder, ik woon nog thuis, en ik vroeg of ik het eten wat eerder mocht maken om 17.00. Wij zijn namelijk niet een standaard gezin waarbij het eten altijd keurig om 18.00 op tafel staat. Maar goed, ik vroeg dus of ik eerder eten kon i.v.m sport. Dit mocht niet, dus toen ik zei dat ik de calorieen er nog af wou trainen werd ze boos.
Er zat niets anders op dan na die tijd eten, ik had echt het gevoel dat ik voor niets had getraind.
Het liefst eet ik altijd om 17.00.
Na dat ik gesport heb, wil ik het liefst niets meer eten.
Ook voel ik me altijd veel slanker de volgende dag als ik in de spiegel kijk. En heb ik niet gesport dan voel ik me minder.
Mijn omgeving begint zich met me te bemoeien, allereerst verbood mijn moeder me om te sporten, en mijn vriend zegt dat ik verslaafd ben.
Ik ben verslaafd aan de adrenalinekick, als ik moe ben, dan sleep ik mezelf naar de sportschool. Dan zeg ik je moet.
Zelf vindt ik wel dat ik de laatste maanden te veel bezig ben met mijn lichaam.
Maar goed, ik zie er niet veel gevaar in, Ik hou van bewegen, het is een uitlaatklep voor stress.
En mijn sociale leven lijdt er niet onder, want ik plan het er wel om heen. Maar toch stiekem sport ik veel liever, terwijl ik veel vrienden heb, ik wil iedereen onderhouden aandacht schenken, maar toch begint het sporten steeds meer de overhand te nemen. Aan het leren kom ik soms niet eens meer toe.
Waar door mijn cijfers op den duur achteruit kunnen gaan.
Het lijkt wel of ik er geen controlle meer op heb. Alsof mijn gedachtes een eigen leven leiden, en ik op dit moment mezelf niet even kwijt ben, alsof ik mezelf niet meer ken..
Yara., 14 juni 2012