Het weerstaan van lekkernijen

De truuk is om te begrijpen wat je naar die koektrommel drijft. Waarom kun je niet de baas zijn over je eigen drang naar eten. Rationaliseren heeft geen zin, want je hersenen weten hoe het gevoel is na een lading suiker. Daardoor zal het je wilskracht snel opzij zetten. Het is een soort beloningssysteem. Je brein zorgt ervoor dat je gewoon meer moet eten.

Zo werkt het: De eerste keer dat je een stroopwafel at, registreerde je brein het plezier wat je daardoor voelde. De genoegdoening. Dit worden de serotoninen en dopaminen genoemd. Dit is het beloningssysteem, dat uiteindelijk ons bestaan waarborgt. Zonder deze gevoelens zouden we overal immuun voor zijn en geen plezier beleven. Het houdt ons aan de gang. Onze hersenen geven het signaal dat een koekje nu eenmaal bevredigender is dan een stukje bloemkool. Hoe meer we het eten, hoe sterker het gevoel wordt. Wat het voor ons stervelingen ook moeilijk maakt om maat te houden, is het triggerpoint dat grote hoeveelheden suiker en vetten bij ons teweegbrengen. De combinatie ervan, zoals bij popcorn, zorgen ervoor dat je blijft eten.

Het effect van overeten en onze trek is voer voor psychologen. Want wanneer je juist matigt, geeft het lichaam een signaal af dat het meer nodig heeft en versterkt het hongergevoel. Een overlevingsmechanisme, want onze voorvaderen hadden namelijk geen last van obesitas. Dit is puur een instinctieve reactie van het lichaam ter bescherming.

Kom op, je hebt het verdiend!
Wanneer je een echte snaaier bent, weet je hoe moeilijk het is om niet toe te geven. Overal is eten om ons heen en ook de reclamewereld speelt hier handig op in. De commercialmakers zeggen tegen je: ‘Jij hebt het verdiend, want…’ Dit gegeven gaat in ons hoofd zitten, waarna de verleiding al snel te groot wordt.

Verlos me van de zoetigheid!
Oké, het is dus het beloningssysteem dat bepaald wat je eet en niet de natuurlijke eetlust. Hoe kun je deze vicieuze cirkel breken? Volgens Richard Rawson van de Universiteit van Californië is de manier: de gedachtenstopper. Volgens de Amerikaan, die ook al met drugsverslaafden werkte, moet je onmiddellijk ‘nee’ zeggen. Wanneer je innerlijk gaat twijfelen (zal ik wel of niet..) ben je verloren. Het is net als TV, zet hem op een ander kanaal.

Te veel eten gebeurt namelijk vaak impulsief. Het is onwaarschijnlijk dat je in de planning hebt een heel pak stroopwafels op te bikken. Geef jezelf dus wat richtlijnen, noem het regels. Dit zorgt voor overzicht en controle wanneer je voor de keus staat om iets te eten, terwijl je weet dat je het beter niet kunt doen. Zeg tegen jezelf: ‘Ik eet geen stroopwafels!’, zegt Rawson. ‘Regels zorgen voor interne grenzen en zo bouw je meer mentale weestand op. Iedere keer dat je een verleiding weestaat, groeit het vertrouwen en je mentale kracht.

Je bent mijn vriendje niet
Het is ook essentieel om je blik op gevaarlijke pleziertjes te veranderen. Zie een doos donuts niet als een megalekkernij, maar als een enorme verzameling suiker en vet, dat ervoor zorgt dat je er niet zo best uitziet in bikini. Hierdoor doorbreek je patronen die diep in ons zitten. Bekijk producten zo als ze echt zijn en waar het voor staat. De emotionele beloning, die lekkere hapjes verzorgen, is natuurlijk ook te compenseren. Bijvoorbeeld door sporten. Hierbij maar je ook serotonine aan. Daarnaast is het ook nog gezond voor je lijf en leden. Een win-winsituatie dus.

   

Reacties