Parijs is nog ver...

De dames vertegenwoordigen  het land van Marjanneke, vandaar de naam ‘A Tout France’. Alleen vandaag niet. Nee, vandaag is het peddelen onder de vleugels van Leontien. Aurélie, 27 en héél goedlachs, straalt van plezier. Dat is al zo van het moment dat ze met haar zes collega’s van het Frans Verkeersbureau, zeg maar de VVV van Frankrijk die is gevestigd aan de Amsterdamse Prinsengracht, in de ochtenduren arriveren bij het Olympisch stadion. En dat duurt tot ver in de middag, wanneer het zevental juichend, stralend en sommigen toch ook wel met een spoortje van opluchting op het gelaat kunnen ‘afstempelen’.
Wieteke (Nederlandse), Michèle (Francaise), Diana (combinatie van beide nationaliteiten), Carole (Francaise), Feriel (Nederlands/Algerijns) en Aurélie (Francaise) hebben dan ook 35 kilometer lang hun jonge trainée Babette (22) in hun hart meegedragen. Zij knokt tegen de ziekte die zoveel vrouwen treft. Vanwege de chemokuren die ze moet ondergaan, ontbreekt ze bij de primeur in de hoofdstad. “Ze stuurde ons zaterdag nog een sms’je om succes te wensen, de lieverd”, vertelt Aurélie in een sappige mengelmoes van Frans en Engels. “Op deze manier trachten we wat geld bij elkaar te krijgen om haar en al die andere vrouwen te ondersteunen.” Dat verdient een extra applaus, nietwaar?

   

Reacties