Zijn E-nummers ongezond?
Een boterham met E200? Een heerlijke kop soep met wat E160 of een smooty maken met wat E162? Ben jij ook iemand die E-nummers heeft bestempeld als ‘slecht’? Hierboven staat niets anders dan een boterham met boter, een tomaten soepje en een smoothy met rode biet.
Wat zijn het eigenlijk?Vaak wordt gedacht dat E-nummers schadelijk zijn voor de gezondheid, maar niets is minder waar. E-nummers zijn hulpstoffen die door de Europese Unie zijn goedgekeurd om te gebruiken in levensmiddelen. Wanneer blijkt dat een zogeheten additief ongevaarlijk is en in alle EU landen wordt toegestaan krijgt deze stof een E-nummer. Additieven moeten altijd op een etiket worden vermeld in de ingrediëntenlijst. Onder additieven worden verschillende hulpstoffen verstaan. Kleurstoffen, conserveermiddelen, antioxidanten, zoetstoffen, smaakversterkers, enz. Er wordt in de ingrediëntenlijst eerst een groepsnaam genoemd, bijvoorbeeld zoetstoffen, gevolgd door het E-nummer of de naam. Sommige fabrikanten noemen geen E-nummers in de ingrediëntenlijst, maar kiezen ervoor om de volledige, vaak onuitspreekbare, naam van de stof te noemen. Hierdoor zijn stoffen niet per definitie gezonder wanneer er geen E-nummers in de ingrediëntenlijst staan.
Schadelijk voor de gezondheid?
In europa hebben hulpstoffen een E-nummer gekregen, omdat ze onderzocht en getest zijn op schadelijke bijwerkingen. Wanneer uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat hulpstoffen veilig gebruikt kunnen worden, krijgt de stof een E-nummer en mogen fabrikanten het gebruiken in producten. Het is niet juist om te zeggen dat E-nummers stoffen zijn die onschuldig of gezond genoemd mogen worden. Bepaalde hulpstoffen kunnen overgevoeligheidsklachten veroorzaken of zelfs gezondheidsklachten zoals hoofdpijn, maagpijn of hyperactiviteit. Daarnaast zijn er studies die hebben aangetoond dat een placebo dezelfde klachten veroorzaakt. Daarbij zijn lang niet alle E-nummers ‘slecht’, zo zijn er ook natuurlijke E-nummers en die kunnen zelfs gezond zijn. Een voorbeeld hiervan is E300, dat gewoon vitamine C is, dat wordt gebruikt om producten langer houdbaar te maken. De ene E-stof is de andere niet en daarom is er niets mis mee om een product te mijden wanneer je het idee hebt dat het voor klachten zorgt, maar hier kun je niet meteen uit concluderen dat de aanwezige E-nummers de oorzaak zijn van de klachten. Wie zegt dat de klachten niet komen andere stoffen die in het product voorkomen? De producten die erg veel E-nummers bevatten zijn vaak sterk bewerkte fabrieksproducten, waar je ook heel goed zonder kan. Dit zijn vaak ongezonde producten die naast E-nummers ook veel ongezonde vetten, veel zout en veel calorieën bevatten. Voorbeelden hiervan zijn koek, snoep, kant-en-klaar maaltijden, sauzen, soepen uit blik/zak en hartige snacks.
Teveel E-nummers
Het Nederlandse Voedingscentrum heeft een aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) vastgesteld. Dit is de hoeveelheid van een stof die je elke dag gedurende je hele leven via de voeding binnen mag krijgen, zonder gevolgen voor je gezondheid. De maatregelen die hier aanvast hangen zorgen er voor dat je niet te veel van de E-nummers binnen krijgt. Het voedingscentrum veronderstelt dat je producten met E-nummers veilig kunt eten, ook zoetstoffen en zelfs als je alleen suikervrije producten gebruikt. Het argument dat ze gebruiken is dat je bij een ‘normaal’ eetpatroon niet teveel zoetstof binnen krijgt. Hier zijn de meningen over verdeeld, want wie weet er nu precies wat er wordt bedoeld met ‘normaal’? Er moet hierbij gezegd worden dat de maximale toegestane hoeveelheid zoetstof afhankelijk is van het lichaamsgewicht. Dit betekent dat kinderen sneller aan de maximale grens zitten. Vandaar het advies niet te veel ‘light’ producten aan kinderen geven.
Wil je meer weten over bepaalde E-nummers, de functie ervan en de ADH’s (aanbevolen dagelijkse hoeveelheden) kijk dan eens op deze sites voor een overzicht van E-nummers door de
consumentenbond en lees hier wat het
voedingscentrum over E-nummers zegt.
Reacties
Er zijn nog geen reacties op dit artikel.
Dat er vroeger geen E-nummers in het eten zaten komt omdat er toen nog geen E-nummers waren.
Kaneel (E150), goud (E175) en zuurstof (E948), er is een E-nummer nodig als je het als hulpstof wilt gebruiken.
Ik denk dat het overgewicht juist komt omdat men meer binnen krijgt, en minder is gaan bewegen.
Zover ik weet is er geen gezond vet, en is het beste om niet te veel te eten.
Met vriendelijke groet,
Tibor
TIbor, 13 augustus 2016
Niet alle E-nummers zijn per definitie slecht. Maar er bestaan wel E-nummers die je echt moet vermijden. E621 (MSG) en E950 (Aspartaam) bijvoorbeeld. Het boekje 'Wat zit er in uw eten?' is een heel handig hulpmiddel.
Ingrid, 21 juli 2014
Helemaal eens met Margit.Het is niet allemaal slecht, maat zeker niet allemaal onschuldig. Wie bepaalt wat wel en niet veilig is? En wie wordt voor welk onderzoek betaald? Helaas draait alles om geld en macht en zitten we in een vicieuze cirkel Voorbeeld; onder het kopje aroma mag een fabrikant van alles overal ingooien. En wat gebeurt er? In Lipton thee zit aroma en wat is dat? SUIKER!! Zonder dat ik het wil drink ik zgn gezonde groene thee MET Suiker terwijl ik dat niet wil.En krijgen mensen met suikerziekte dit ook binnen zonder dat ze het weten.We worden belazerd door al die fabrikanten, bah!!!!
Ellen, 09 april 2014
Laten we elkaar nou geen mietje noemen. Alles draait end van het liedje gewoon om zoveel mogelijk handel te slijten. Vroeger was alles zonder E nummers en het scheelde nogal wat overgewicht. Iedereen groeit maar dicht en light wordt met minder vet gemaakt en gecompenseerd met slechte suikers om het toch te laten smaken. Er zijn genoeg natuurlijke suikers te koop en gezond vet is prima. Maar ja , hangt een prijskaartje aan. Zou toch juist goedkoper moeten zijn zonder allemaal toevoegingen. Laat de regering daar eens naar kijken inplaats van iedereen ziek te maken. De meeste hebben er niet eens erg in wat ze eten. Als het maar lekker is.
Margit , 09 april 2014