Mattentaarten

Daar wilde ik me wel even voor in het zweet trappen, in het kader van de ludieke promotieactie 'Vlaanderen daagt uit'. Dit was alweer mijn derde en laatste dag dat ik kennis mocht maken met de specialiteiten, bijzonderheden en gebruiken waar onze Vlaamse zuiderburen met recht trots op zijn en dus ook graag aan de man willen brengen, oftewel de (Nederlandse) toeristen, om maar eens een groepering te noemen.

Die mattentaart is echt geweldig, kan ik je zeggen. De specialiteit van Geraardsbergen is zo uniek dat ze beschermd is door de Europese Unie. Het is een bodem en bovenkant van bladerdeeg, met daar tussenin een mengsel van melk, eieren en amandelen. De bijzondere smaak krijgt het gebakje doordat er bij het productieproces luchtgaatjes worden gemaakt in het bladerdeeg.

Om deze delicatesse in de wacht te slepen, had men bedacht dat ik op een doodgewone fiets de befaamde Muur van Geraardsbergen zou moeten oprijden. Nou vond ik die steile klinkerstraat als wielrenster altijd al ellenlang en heel vervelend in de koers, maar in die periode had ik nog een lekker lichte racefiets onder m'n kont met heel veel versnellingen.

 

Gelukkig werd ik vergezeld door een man die als professioneel renner twee keer de Ronde van Vlaanderen op zijn naam heeft gebracht. Edwig Van Hooydonck mocht wel met een racefiets naar boven. Terwijl hij met z'n handjes op het stuur het hoogteverschil en die verschrikkelijke kasseien bedwong, moest ik me ongeveer dubbel vouwen om wat gang in die stadsfiets te krijgen én te houden. De beklimming van L'Alpe d'Huez was vroeger een beproeving, ik kan nu vertellen dat de Muur van Geraardsbergen vandaag érg veel leek op die Franse superberg. Niet in de laatste plaats omdat er best veel publiek langs de kant stond dat me enthousiast aanmoedigde...

Maar om eerlijk te zijn: ik was apetrots dat ik zonder hulp op de top arriveerde en daar heel gezellig met Edwig van de mattentaart heb kunnen genieten. Een hartstikke leuke weddenschap!

   

Reacties