Een hindernisbaan voor de Ladies Ride

 

“Oh, wilt u even een foto van mij en m’n vriendin maken?” Zo begon ons gesprek ergens in de middag, op pleisterplaats Heeswijk-Dinther. Oh, Clementina, in de volksmond Tiny van der Meijs, wilde er graag een paar euro voor betalen. Geen enkel probleem, als ze maar een paar leuke prentjes zou mogen ontvangen. En zo ratelde deze vrolijkerd maar door, terwijl vriendin Cliaret en de andere, volstrekt onbekende vrouwen die aan de tafel van hun lunch zaten te genieten, bijna ademloos toeluisterden, en zo nu en dan een lachbui niet konden onderdrukken.

Eerlijk is eerlijk: Tiny had ook een bijzonder verhaal te vertellen. Voor haar was het al vroeg dag geworden. Om vijf uur ’s ochtends moest ze het pad op om tijdig in Den Bosch te zijn. “Alleen, omdat er in Wateringseveld (een nieuwe gemeente aan de rand van het Westland) allerlei nieuwe elektricteitsvoorzieningen nodig zijn, was er net bij ons in de buurt een zwaar transport gepland van die zaken. Daardoor waren vrijwel alle wegen geblokkeerd op dit tijdstip. Man, je weet niet wat voor ’n omwegen ik heb moeten maken om bij Clairet te geraken. Die woont vlakbij, maar ik moest via Naaldwijk naar Monster, via de Zwartendijk en de Molenweg richting Loosduinen, daar met de tram die ons naar het station bracht, waar de trein naar Breda om tien over zeven zou wegrijden. U snapt ’t vast wel: een hele wereldreis voor de Ladies Ride. Geeft niets, we zijn er en hebben het verschrikkelijk naar onze zin. En vind je onze hoeden niet geweldig. Ja joh, het is helemaal goud. De Ladies uit Poeldijk hebben het bar naar hun zin. Oh ja, vergeet u niet de foto’s op te sturen?”

   

Reacties